De computer maakt mij vrij en blij!

Khadra Dhukur (41 jaar jong) geeft, onomwonden, en met een stralend gezicht antwoord op de vraag waarom ze zo blij is met de computer die in het gezin gebruikt wordt: ‘De computer maakt mij vrij.’ Nou niet direct een statement waarmee je het Nieuws verwacht te zullen halen. Toch geeft dit antwoord op voortreffelijke wijze weer wat de oud-burgemeester van Tilburg (1997 -2003), wijlen Johan Stekelenburg, voor ogen moet hebben gestaan en wat na zijn dood wordt uitgedragen en verwezenlijkt in de Stichting met zijn naam. Kinderen in de schoolgaande leeftijd mogelijkheden en kansen bieden waar ze niet aan toe kunnen komen wegens te beperkte middelen. Op allerlei gebied. U raadt het al: de computer verkreeg Khadra van de Johan Stekelenburg Stichting, via het computerproject.

Armoedegrens

Khadra Dhukur vluchtte zestien jaar geleden, met haar zoontje, en in verwachting van een tweede kind, voor het oorlogsgeweld in Somalië. Zij kwam terecht in Nederland en op Schiphol werd ze door verwezen naar een asielzoekerscentrum. Uiteindelijk kwam zij te wonen in Tilburg, trouwde daar met een landgenoot met wie ze alsnog zeven kinderen kreeg. Een gelukkig gezin. Maar een (groot) gezin, dat over niet of nauwelijks voldoende middelen beschikt, tegen de armoedegrens aan zit, om het iedereen een beetje meer naar de zin te kunnen maken. Medewerkers van de GGD en het Consultatiebureau als Fetiya Ali, komen veelvuldig – ‘Meer dan menig buitenstaander zou denken.’ – met probleemgevallen in aanraking. Het zijn overigens niet alleen gezinnen van buitenlandse komaf. Fetiya geeft aan op dit moment met wel 12 culturen te maken te hebben. Het uitgangspunt is evenwel voor iedereen hetzelfde: een poging deze gezinnen op allerlei manieren te ondersteunen. Het kan gaan om problemen van uiteenlopende aard: zwaarlijvigheid, of te grote gezinnen met onvoldoende kansen op ontplooiing van iedereen, een ongezond eetpatroon of eenvoudigweg niet voldoende geld te hebben om een computer aan te schaffen. Niet eens zozeer voor de spelletjes, games e.d. maar vooral ook om de kinderen op die computer opdrachten voor school te laten maken. Dat laatste is in een land als het onze, met een zeer hoge computerdichtheid, voor bijna iedereen te vanzelfsprekend om bij stil te staan, laat staan over na te denken. Zo niet voor Kahdra en haar gezin. Maar dan is er de Johan Stekelenburg Stichting.

Johan Stekelenburg Stichting

In zijn actieve loopbaan als vakbondsbestuurder, maar vooral ook als burgemeester van Tilburg kwam Johan Stekelenburg, meer dan hem lief was, in aanraking met armoede, veelal verborgen, maar niet minder dan de zichtbare armoede. Ouders zijn bijvoorbeeld niet in staat een extra bijdrage te betalen voor dat leuke en nuttige uitstapje dat de kinderen met de school zullen gaan maken; geld voor iets muzikaals is er niet; laat staan geld om een computer aan te schaffen, hoogst noodzakelijk voor het maken van opdrachten voor school. Voor dat soort van uiteenlopende vragen en wensen is er de gelijknamige Stichting. Een stichting met onbezoldigde bestuursleden en onbetaalde vrijwilligers. Ze bestaat dit jaar 10 jaar. Alle reden om eens wat nader stil te staan bij wat de Stichting doet.

Computerproject

Ruud van Doorn, werkzaam bij Fontys Hogeschool Kind en Educatie, op de Pabo Tilburg en deskundige op het terrein van computers, kreeg en krijgt via medewerkers van de GGD een aanvrage als die van Khadra door. Hij beoordeelt voor de Stichting aanvragen voor een computer. Het gaat hier niet om nieuwe computers, maar om goede, reeds gebruikte. Deze worden voor een zeer lage prijs geleverd door het bedrijf Solid Circle uit Waalwijk, dat aldus een steentje bijdraagt. Het ROC Tilburg is de volgende in de schakel: ICT- docent Pascal Smeets en zijn studenten maken de computers operationeel, waarbij ze extra aandacht schenken aan schoolgaande leerlingen door er gebruikersvriendelijke besturingsprogramma’s als Ubuntu op te zetten, en bijvoorbeeld reken- en taalprogramma’s. Is de computer bedrijfsklaar, dan moeten de gelukkigen deze zelf ophalen. Een en ander wordt in de administratie, uiteraard op de computer, bijgehouden op het ROC. Daar kunnen de mensen ook terecht als er mankementen optreden in de apparaten.

Verwezenlijking idealen

We spreken Khadra en niet de kinderen. Ze geeft lachend aan dat we het met haar zullen moeten doen deze morgen: ‘Mijn kinderen zijn immers naar school!’ In het gezin wordt de computer dagelijks vele uren gebruikt en het kan niet anders dan dat er min of meer een rooster is dat aangeeft wie er nu aan de beurt is. Khadra is een actieve vrouw die niet alleen maar thuis zit, maar ook deelneemt aan cursussen buitenshuis. Zo is ze op dit moment bezig haar Nederlandse woordenschat te vergroten en zich te bekwamen in de Nederlandse voegwoorden .‘Die zijn moeilijk hoor, maar gelukkig kan ik ze thuis oefenen.’ Aldus draagt de computer ook bij tot een vorm van integratie in de wijk. Haar kinderen kunnen volwaardig meedoen aan het onderwijs als ze de opdrachten thuis maken, en ze geraken daardoor niet in een vorm van isolement. Het verwezenlijken van dit soort van mogelijkheden, kansarme kinderen en veelal ook de gezinnen niet achter te laten blijven, kansen die zich bijvoorbeeld met de computer voordoen zoals in het gezin van Khadra Dhukur, dat allemaal is wat de Stichting uitdraagt in naam van zijn naamgever Johan Stekelenburg.